Që nga lindja e modernizmit më shumë se një shekull më parë, etika e “më pak është më shumë” – një moto e adoptuar e famshme nga arkitekti gjerman Ludwig Mies van der Rohe – është bërë sinonim i sofistikimit.
Dhe askund kjo nuk ishte më evidente se në shtëpitë tona, ku popullariteti i ambienteve të brendshme të stilit skandinav dhe japonez (për të mos përmendur fiksimin tonë jetëshkurtër me “eksperten e rregullimit” Marie Kondo, metodat e çrrënjosjes së së cilës përfshiu botën gjatë pandemisë ) pasqyroi vlerat e thjeshtësisë, përmbajtjes dhe qëllimit mbi teprimin dhe dekadencën.
Megjithatë, vitet e fundit, një numër në rritje i stilistëve dhe pronarëve të shtëpive janë kthyer në ngjyra, modele dhe kombinime tekstuale të mrekullueshme. I guximshëm, ekspresiv dhe ekstravagant, ky maksimalizëm (në krahasim me minimalizmin) është, në shumë mënyra, antiteza e linjave të pastra dhe paletave të heshtura të ngjyrave që kanë dominuar dekorimin bashkëkohor të shtëpisë.
Dhe është një stil i rrënjosur në një filozofi krejtësisht të ndryshme: se më shumë është më shumë.
Edhe pse termi u shfaq vetëm si reagim ndaj minimalizmit modern, ai i ka rrënjët në stilet dekorative të shekujve 17 dhe 18, kur baroku dhe rokoko lulëzuan në Evropë. Shpesh e lidhur me shumë të pasurit – mendoni Pallatin e bollshëm të Versajës të Louis XIV – estetika e teprimit ka ardhur dhe ka dalë nga moda, duke u rishfaqur në epokën viktoriane dhe më vonë duke u ndërthurur me lëvizje si Art Nouveau dhe Postmodernizmi.
Ndoshta i frymëzuar nga rritja e mediave sociale dhe një reagim kundër kursimit të epokës së recesionit, stili duket se po shijon një ringjallje.
Dizajni si vetë-shprehje
Burimi i artikullit:https://edition.cnn.com/style/maximalism-interior-design-living/index.html
Burimi i fotos:https://edition.cnn.com/style/maximalism-interior-design-living/index.html