Kur ankohemi, truri ynë ndodhet në një gjendje stresi, pasi ky proces mund të çojë në lëshimin e hormoneve të stresit, si kortizoli. Kur kjo ndodh shpesh, mund të ndikojë negativisht në funksionet e trurit, duke dëmtuar aftësinë për të menduar qartë dhe për të rregulluar emocionet. Në këtë mënyrë, truri mund të ndryshojë strukturën e tij dhe të formojë lidhje nervore që favorizojnë mendimet negative. Kjo mund të çojë në një cikël negativ ku jemi më shumë të fokusuar te problemet sesa te mundësitë apo zgjidhjet.
Një nga efektet e ankesave të vazhdueshme është se ato mund të kufizojnë aftësinë tonë për të menduar në mënyrë kreative dhe për të gjetur mënyra për të përballuar vështirësitë. Kur ankohemi shpesh, truri mund të bëhet më i ndjeshëm ndaj aspekteve negative të jetës, duke krijuar një qasje më pesimiste dhe duke dëmtuar shëndetin mendor.
Nga ana tjetër, kur përpiqemi të zhvillojmë mendime pozitive ose praktikojmë mirënjohje, mund të stimulojmë lëshimin e neurotransmetuesve të tjerë, si dopamina dhe serotonina, të cilat janë të lidhura me ndjenjat e lumturisë dhe mirëqenies. Ky lloj fokusimi mund të ndihmojë në forcimin e lidhjeve nervore që favorizojnë optimizmin dhe aftësinë për të përballuar sfidat.
Prandaj, ndarja e kohës për të reflektuar në mënyrë pozitive dhe për të kërkuar zgjidhje, mund të kontribuoni në një shëndet më të mirë mendor dhe emocional, duke e çuar trurin drejt një qasjeje më të shëndetshme dhe më të qëndrueshme.