Nëse mendon se tatuazhet janë një trend modern që nisi në shekullin e fundit, do të habitesh: njerëzit kanë bërë tatuazhe për më shumë se 5 000 vjet. Nga trupat e ngrirë në akull, tek mbretëreshat e Egjiptit dhe luftëtarët e Paqësorit, historia e bojës mbi lëkurë është po aq e thellë sa vetë civilizimi.
Tatuazhi më i vjetër në botë
Historia nis me Ötzi the Iceman, një trup i ruajtur në akull që u zbulua në Alpet mes Italisë dhe Zvicrës. Ai jetoi rreth 5 300 vjet më parë dhe në trupin e tij u gjetën plot 61 tatuazhe vija të errëta në kyçe, këmbë dhe pjesën e shpinës.
Sipas studiuesve, këto shenja nuk ishin dekorative: ato përputheshin me pika të akupunkturës, çka tregon se tatuazhet mund të jenë përdorur si trajtim mjekësor për dhimbjet.
Tatuazhet e Egjiptit të Lashtë
Në Egjiptin e lashtë, tatuazhet ishin një simbol bukurie, spiritualiteti dhe fuqie.
Mumiet e gjetura me tatuazhe datojnë që prej viteve 3 300–3 000 para erës sonë dhe shpesh kishin dizajne mistike, figura të hyjnive dhe motive që përdoreshin për mbrojtje.
Një nga mumiet më të famshme, e njohur si Amunet, kishte tatuazhe në bark dhe kofshë që besohet se kishin kuptim fetar dhe shërbenin si simbol i pjellorisë dhe mbrojtjes hyjnore.
Tatuazhet në kultura të tjera të lashta
Ndërsa Egjipti i lashtë i përdorte si simbol magjik dhe shenjë sociale, në pjesë të tjera të botës tatuazhet merrnin kuptime të ndryshme:
- Në Polinezi dhe Ishujt e Paqësorit, tatuazhi ishte pjesë e identitetit kulturor dhe i lidhur ngushtë me dinjitetin dhe statusin.
- Në Japoni, tatuazhet shërbenin fillimisht si mbrojtje shpirtërore dhe më vonë u kthyen në një formë arti të sofistikuar që tregonte historinë e individit.
- Në Amerikën e Veriut, disa fise indigjene i përdornin tatuazhet për të shënuar arritjet personale ose për të treguar përkatësinë fisnore.
Në secilën kulturë, boja mbi lëkurë nuk ishte vetëm dekor — ishte histori, besim, identitet dhe kujtesë.
Nga ritualet në artin modern
Sot, tatuazhet janë kthyer në një nga format më të njohura të vetë-shprehjes.
Ato mund të jenë një kujtim, një simbol personal, një rebelim, apo thjesht një formë arti mbi trup. Por në thelb, lidhja me lashtësinë mbetet e njëjtë: dëshira njerëzore për të lënë një gjurmë që s’shlyhet lehtë.