Nëse do të pyesësh një fëmijë sot se çfarë do të bëhet kur të rritet, ka shumë mundësi të dëgjosh: “dua të bëhem i famshëm”, “influencer”, “milioner”, ose “CEO”. Por sa nga këto dëshira burojnë nga dëshira të brendshme, dhe sa nga një model suksesi që na është servirur pa pyetur nëse na përshtatet?
Shumë prej nesh po ndjekim një model suksesi që nuk na përfaqëson realisht. Jemi mësuar të matim suksesin me pasuri, status, pamje të jashtme dhe ndikim në rrjetet sociale. Dhe për këtë model “të përkryer”, po paguajmë një çmim të lartë: ankth, stres, krahasime të vazhdueshme dhe ndjenjën se “nuk jemi mjaftueshëm”.
Suksesi i paketuar
Shoqëria moderne ka bërë suksesin një “produkt të paketuar”: diplome prestigjioze, një punë me titull të rëndësishëm, makinë të shtrenjtë, pushime në vende ekzotike dhe një jetë “instagramabile”. Kjo është panorama që na serviret si “jeta ideale”. Por çfarë ndodh kur e arrijmë këtë “sukses” dhe prapë ndjejmë boshllëk?
Ndodh sepse shumë prej këtyre standardeve nuk janë formuar nga vlerat tona personale, por nga presioni social. Jemi më të fokusuar në dukje sesa në thelb, më të shqetësuar për të treguar se sa për të jetuar.
Çfarë ndodh kur suksesit i ndryshon kuptimi?
Gjithnjë e më shumë, njerëzit — sidomos të rinjtë — po fillojnë të rimendojnë se çfarë do të thotë të jesh “i suksesshëm”. Disa e gjejnë suksesin në balancën mes jetës profesionale dhe asaj personale. Të tjerë në kontributin për komunitetin, në kohën me familjen, në paqen e brendshme, apo thjesht në faktin që bëjnë një punë që e duan — edhe nëse nuk ka pagë marramendëse apo famë.
Suksesi nuk është një model i vetëm për të gjithë. Për dikë mund të jetë të ndërtojë një biznes të madh; për dikë tjetër, të rrisë me përkushtim një fëmijë, të udhëtojë botën, apo të jetojë thjesht, por me qëllim.
Kur krahasimi bëhet armiku ynë më i madh
Një nga arsyet pse ndjekim standarde të gabuara është krahasimi i përhershëm. Në një botë ku gjithçka duket perfekte në ekran, është e lehtë të ndihesh pas të tjerëve. Harrojmë që rrjetet sociale janë vitrinë, jo realitet.
Në vend që të pyesim veten: “Çfarë dua unë vërtet?”, ne pyesim: “Çfarë do të impresionojë të tjerët?” Dhe këtu fillon ndjekja e një rruge që mund të mos na çojë askund… veçse në lodhje mendore dhe emocionale.
A është koha për një përkufizim të ri?
Po, është koha që të rimendojmë suksesin. Të pyesim veten:
- Çfarë më jep kuptim?
- Me çfarë ndihem i/e plotësuar?
- A po jetoj sipas vlerave të mia apo sipas pritshmërive të të tjerëve?
Suksesi i vërtetë ndoshta nuk është ai që të bën të dukesh mirë para botës, por ai që të bën të ndihesh mirë me veten.