Si tingëllon ideja për të mos bërë asgjë për një vit? Pa punë, pa email, pa përparim në karrierë, pa përpjekje ose arritje ose të qenit produktiv. Për shumë prej nesh, një mendim i tillë mund të ketë sjellë dhe ankth. Puna është status, të fitosh para është arritje dhe të jesh i zënë është një mburrje? Por këto ditë, një vit pa bere asgjë ka më shumë gjasa të tingëllojë si dicka ëndërrimtar, madje aspirative.
Millennials po përqafojnë konceptin e #SlowLiving – hashtag-u është përdorur më shumë se gjashtë milionë herë në Instagram. Gjenerata Z, ndërkohë, ka qenë pionier i braktisjes së punes dhe “detyrave të lehta”, ku njeriu bën minimumin në punë për të ruajtur energjinë e tij për pjesët më domethënëse të jetës tënde, qofshin ato hobi, marrëdhëniet apo kujdesi për veten. Dhe njerëzit ndër breza janë të bashkuar me dëshirën për të punuar më pak: koncepti i javës katër-ditore po fiton tërheqje serioze.
Pra, përse ka pasur një kthesë të tillë në botën perëndimore, nga kultura e ngutjes dhe të përkulurit dhe dhënia e vajzave, te lënia e qetë dhe pushimi radikal dhe jeta e ngadaltë? Arsyeja është e thjeshtë: të gjithë jemi kaq, kaq të lodhur. Gjithsesi, kjo është teoria e Gannon: “Të gjithë janë shumë të lodhur. Ne të gjithë po luftojmë në një farë mënyre për t’i mbajtur të gjitha topat në ajër,” i thotë ajo BBC-së. “Ne kemi një trup dhe një mendje për të cilat duhet të kujdesemi, dhe nuk mendoj se e bëjmë [këtë], me të vërtetë.” Teknologjia është një faktor i madh: rezulton, të qenit në gjendje t’u përgjigjemi emaileve në telefonat tanë nuk na bëri vërtet më efikas, thjesht na bëri të punojmë më shumë. Rritja e aplikacioneve të gjurmimit, gjithashtu, i kthen aktivitetet e kohës së lirë, ushtrimet, madje edhe nevojat më të thjeshta të jetës, si ushqimi dhe gjumi, në të dhëna, të cilat mund të krahasohen dhe përmirësohen: ju mund të gjurmoni gjumin tuaj, të regjistroni mëngjesin tuaj, kohën e vrapimit tuaj, regjistroni se çfarë filmi keni parë, monitoroni ciklin tuaj menstrual.
Për ata që filluan të kthehen kundër kulturës së biznesit të pamëshirshëm, pandemia ishte një ndryshim i lojës. Natyrisht ishte një kohë e tmerrshme, dhe aspak e qetë për shumë – por për një numër të konsiderueshëm, puna u ndal ose u krye në shtëpi për herë të parë. Për disa, udhëtimet u zhdukën, ashtu si shpërqendrimet e zakonshme. Shumë nuk kishin zgjidhje tjetër veçse të ngadalësonin ose të mos bënin asgjë. Dhe disa njerëz e kuptuan se nuk donin të ktheheshin kurrë.
]