Marrëdhëniet familjare janë të ndërlikuara, dhe një nga dinamikat më befasuese është fakti se prindërit shpesh tregojnë më shumë mbrojtje ndaj fëmijës që kontribuon më pak. Psikologët thonë se kjo sjellje lidhet me faktorë emocionalë dhe të pavetëdijshëm.
Shpesh, prindërit ndihen të shtyrë të “kompensojnë” për fëmijën që duket më i brishtë, më pak i pavarur ose më pak i suksesshëm krahasuar me vëllezërit dhe motrat. Duke e mbrojtur apo favorizuar këtë fëmijë, ata përpiqen të ruajnë një ekuilibër në marrëdhëniet familjare dhe të shmangin ndjenjën e lënies pas dore.
Nga ana tjetër, fëmijët më të përgjegjshëm, më punëtorë ose më të aftë të menaxhojnë situata, shpesh marrin më pak mbështetje aktive nga prindërit, pikërisht sepse ata i besojnë aftësive të tyre. Kjo dinamikë mund të sjellë tensione mes fëmijëve, por në thelb vjen nga instinkti prindëror për të mbrojtur atë që shihet si më i dobët.
Ekspertët theksojnë se komunikimi i hapur në familje është çelësi për të shmangur favoritizmin, i cili – edhe kur bëhet pa dashje – mund të ketë pasoja emocionale afatgjata.