Gjatë viteve të fundit, një term i ri ka hyrë në gjuhën e përditshme të punës: “quiet quitting”. Por, ndryshe nga çfarë sugjeron fjala, nuk bëhet fjalë për të lënë punën, por për të vendosur kufij të qartë mes jetës personale dhe asaj profesionale.
Është një lloj rebelimi i heshtur ndaj një kulture që për dekada ka glorifikuar punën e tepërt dhe sakrificën personale për hir të suksesit.
Por pse po ndodh tani? Dhe çfarë thotë kjo për mënyrën se si po e perceptojmë punën në vitin 2025?
🔄 Çfarë është në të vërtetë “quiet quitting”?
Quiet quitting nuk do të thotë të jesh dembel apo i papërkushtuar.
Do të thotë:
- Të mos punosh jashtë orarit në mënyrë të vazhdueshme.
- Të mos marrësh përgjegjësi shtesë pa pagesë.
- Të mos identifikohesh plotësisht me punën tënde.
- Të mos lejojë puna të konsumojë jetën personale dhe mendjen.
Kjo është një formë proteste e heshtur, një mënyrë për të kthyer fuqinë tek punëtori, i cili për shumë kohë është ndjerë i djegur, i keqpërdorur dhe pa mirënjohje.
📉 Shkaku kryesor: lodhja kolektive
Pandemia ndryshoi gjithçka. Kufijtë mes shtëpisë dhe zyrës u zhdukën, oraret u zgjeruan pa kufi dhe shumë punonjës filluan të ndiejnë se punonin shumë dhe merrnin pak mbrapsht – qoftë në formë financiare, qoftë në formë vlerësimi.
Ndjenja e “burnout”-it (lodhjes kronike fizike dhe mendore) u bë realitet global. Përballë kësaj, shumë njerëz nuk dorëhiqen, por tërhiqen emocionalisht nga puna – duke bërë vetëm detyrat bazë për të ruajtur shëndetin e tyre.
💼 Një ndryshim në filozofinë e punës
Në vend që puna të jetë qendra e identitetit, gjithnjë e më shumë të rinj (veçanërisht brezi Z dhe millennialët) po thonë:
“Unë nuk jam vetëm puna ime.”
Kjo nuk është papërgjegjësi – është ristrukturim i prioriteteve. Ata zgjedhin:
- Kohë për veten
- Jetë jashtë punës
- Marrëdhënie më të pasura
- Kujdes për shëndetin mendor
🛑 Sakrifica pa fund nuk është më “heroike”
Në të kaluarën, të qëndruarit pas orarit shihej si dëshmi përkushtimi. Tani, shpesh shihet si shenjë e një kulture pune të dështuar, ku:
- përgjegjësitë nuk ndahen drejt,
- punëtorët shfrytëzohen përtej rolit të tyre,
- suksesi vjen në kurriz të mirëqenies.
Quiet quitting është kundërkulturë ndaj kësaj norme.
❓Çfarë nuk është quiet quitting?
Është e rëndësishme të theksojmë:
Quiet quitting nuk është mospërfillje. Nuk është mungesë përkushtimi apo paaftësi.
Është respekt i vetes dhe i kontratës së punës – të bësh atë për të cilën je paguar, as më pak, por as më shumë pa shpërblim.
🔍 Si duhet të reagojnë punëdhënësit?
Në vend që ta shohin quiet quitting si një kërcënim, drejtuesit duhet ta kuptojnë atë si simptomë të një problemi më të thellë:
- Pse punonjësit ndihen të lodhur?
- A ka mungesë vlerësimi?
- A është kultura e punës toksike?
- A shpërblehen realisht përpjekjet?
Zgjidhja nuk është të fajësosh punonjësit, por të ndërtosh një ambient që nxit motivimin, jo detyrimin.
💬 Në fund të ditës…
Quiet quitting nuk është krizë – është shtytje për baraspeshë. Është një mënyrë për të mbrojtur veten në një botë që shpesh e ngatërron suksesin me sakrificën pa fund.
Nëse dëshirojmë të kemi punonjës të përkushtuar, të motivuar dhe të lumtur, duhet të ndërtojmë vende pune që respektojnë kufijtë, jetën personale dhe dinjitetin e tyre.