Në një botë ku përditshmëria jonë është e lidhur ngushtë me qytetërimin dhe teknologjinë, ekzistojnë histori që sfidojnë çdo koncept të asaj që është normale. Tregimet e fëmijëve të rritur nga kafshët kanë tronditur dhe intriguar publikun për dekada me radhë. Këto raste të rralla, ndonjëherë të vërteta dhe ndonjëherë të ndikuara nga mitet, na ofrojnë një dritare në jetën e ashpër dhe të jashtëzakonshme të natyrës. Më poshtë janë disa nga historitë më të njohura të fëmijëve që, për një periudhë të jetës së tyre, kanë jetuar përtej kufijve të qytetërimit, të rritur dhe mbijetuar me ndihmën e kafshëve të egra.
1. Kamala dhe Amala – Vajzat Ujk të Indisë
Në vitin 1920, në një fshat të largët në Indi, një misionar me emrin Rev. J.A.L. Singh raportoi zbulimin e dy vajzave, Kamala dhe Amala, të cilat ishin rritur nga ujqit. Vajzat u gjetën në një strofull ujqish, duke shfaqur sjellje të ngjashme me ato të ujqve: ecnin me katër këmbë, hanin mish të papjekur dhe ulërisnin. Pasi u gjetën, ato u vendosën në një jetimore ku Singh përpiqej t’i rehabilitonte. Megjithatë, përpjekjet për t’i integruar në shoqërinë njerëzore u përballën me sfida të mëdha. Kamala dhe Amala nuk arritën të mësonin gjuhën njerëzore dhe nuk i hoqën kurrë plotësisht sjelljet e ujqve. Kamala jetoi deri në moshën 17 vjeçare, ndërsa Amala vdiq pak pas zbulimit.
2. Victor nga Aveyron – Fëmija i Egër i Francës
Në fund të shekullit të 18-të, Victor, një djalë i vogël, u gjet duke bredhur në pyjet e Aveyron në Francë. Victor, që më vonë u bë i njohur si “fëmija i egër i Aveyron,” kishte jetuar i vetëm në pyll për një kohë të gjatë. Kur u gjet, ai nuk dinte të fliste dhe shfaqte një sjellje primitive, duke u sjellë më shumë si një kafshë sesa një njeri. U përpoq të rehabilitohej nga një mjek i njohur, Jean Marc Gaspard Itard, i cili shpresonte të demonstronte se edukimi dhe mjedisi mund të formonin inteligjencën. Megjithatë, përpjekjet për ta mësuar Victorin të fliste dhe të sillet si një njeri ishin vetëm pjesërisht të suksesshme. Ai mbeti një individ që sfidoi normat e asaj që njihet si zhvillimi njerëzor.
3. Marcos Rodríguez Pantoja – Djali i Ujqve të Spanjës
Në vitin 1953, Marcos Rodríguez Pantoja, në moshën 7-vjeçare, u la në malet e Sierra Morena në Spanjë, ku jetoi për 12 vjet mes ujqve. Marcos mbijetoi në natyrë duke mësuar nga ujqit, duke ngrënë çfarë ata gjuanin dhe duke u kujdesur nga një ujkeshë që e trajtonte si të ishte pjellë e saj. Kur u gjet nga autoritetet, Marcos nuk dinte asgjë për botën njerëzore. Ai kishte humbur aftësinë për të folur dhe përdorte vetëm gjeste për të komunikuar. Më vonë, ai u rehabilitua dhe mësoi të fliste, por gjithmonë mbeti një individ i ndikuar thellësisht nga vitet e tij në natyrë. Historia e tij është dokumentuar gjerësisht dhe është bërë subjekt i disa filmave dhe librave.
4. Oxana Malaya – Vajza e Rritur nga Qentë në Ukrainë
Një nga rastet më tronditëse është ai i Oxana Malaya, një vajzë nga Ukraina, e cila u gjet në vitin 1991, kur ishte 8 vjeç, pas një periudhe prej rreth 5 vitesh duke jetuar me qentë. Oxana ishte braktisur nga prindërit e saj të alkoolizuar dhe kishte gjetur ngushëllim dhe mbrojtje në shoqërinë e qenve të oborrit të shtëpisë së saj. Kur u gjet, ajo fliste shumë pak dhe shfaqte sjellje të ngjashme me qentë, si ecja me katër këmbë dhe ulërima. Oxana kaloi shumë vite nën kujdesin e specialistëve, të cilët arritën ta ndihmonin të mësonte të fliste dhe të ndërvepronte me njerëzit, por ajo gjithmonë mbeti e ndikuar nga përvoja e saj e hershme.
5. John Ssebunya – Djali Majmun i Ugandës
Në vitin 1991, në xhunglën e Ugandës, John Ssebunya u gjet nga një grup fshatarësh, pasi kishte kaluar disa vite duke jetuar me një tufë majmunësh. John ishte braktisur nga prindërit e tij dhe ishte marrë në mbrojtje nga majmunët. Ai mësoi të jetonte si ata, duke ngrënë fruta dhe rrënjë dhe duke ngjitur pemët me shkathtësi të jashtëzakonshme. Kur u gjet, ai shfaqte shumë sjellje të majmunëve, dhe fillimisht pati vështirësi të mëdha për t’u përshtatur me jetën njerëzore. Megjithatë, me kalimin e kohës, John arriti të mësonte të fliste dhe të integrohej në shoqëri, duke marrë pjesë edhe në shfaqje të ndryshme artistike.
Si Mbyllen Këto Histori?
Ndërsa disa nga këta fëmijë arritën të rehabilitohen pjesërisht dhe të integrohen në shoqëri, të tjerë vazhduan të luftonin me pasojat e jetës së tyre të pazakontë. Këto histori ngelen tregime të fuqishme për mbijetesën, adaptimin dhe ndikimin e mjedisit në zhvillimin njerëzor. Ato na kujtojnë se, në rrethana ekstreme, natyra dhe instinkti mund të dominojnë mbi gjithçka tjetër.
Këto raste janë gjithashtu një reflektim mbi ndikimin e thellë që ka fëmijëria e hershme në formimin e një individi dhe sfidat që paraqiten kur përpiqemi të kuptojmë se çfarë është vërtet natyra njerëzore. Ndërsa shkenca dhe psikologjia vazhdojnë të eksplorojnë këto raste, ato mbeten mistere intriguese që na bëjnë të rimendojmë atë që dimë për lidhjen midis njeriut dhe botës natyrore.