Në Instagram gjithçka duket e qetë.
Kafe me shkumë perfekte.
Ditë “produktive”.
Pushime me pamje “që të marrin frymën”.
Një tjetër seancë joga. Një tjetër buzëqeshje.
Një tjetër “mirënjohje”.
Por le të ndalemi pak.
Jemi realisht mirë, apo vetëm dimë si të dukemi mirë?
Në epokën kur çdo moment mund të bëhet përmbajtje, gjithçka është potencial për t’u ndarë. Edhe vetë rritja personaleështë kthyer në trend. Nuk po shërohemi – po dokumentojmë “procesin e shërimit”.
📲 Ne postojmë qetësinë… ndërsa brenda kemi rrëmujë.
📸 Ne ndajmë buzëqeshjen… pas një nate pa gjumë.
💬 Ne flasim për balancë… por punojmë deri vonë vetëm që të kemi çfarë të postojmë.
A është kjo mirëqenie? Apo është performancë?
Mirëqenia e vërtetë nuk ka nevojë për filtër.
Ajo nuk është gjithmonë “Instagrammable”.
Ndonjëherë është e heshtur, pa dritë të mirë, pa përshkrime motivuese.
💡 Nuk është gabim të postosh momente të mira. Por është e rrezikshme të ngatërrosh imazhin me realitetin.
Nuk jemi të detyruar të tregojmë çdo moment të shëndetshëm që kalojmë – e as të dukemi të shëndetshëm kur nuk jemi.
Mirëqenia nuk është për të tjerët. Është për ty.