Që nga momenti kur lindim, truri ynë bombardohet nga një sasi e madhe informacioni për veten dhe botën përreth nesh. Pra, si të mbajmë gjithçka që kemi mësuar dhe përjetuar? Kujtimet.
Njerëzit ruajnë lloje të ndryshme kujtimesh për periudha të ndryshme kohore. Kujtimet afatshkurtra zgjasin nga sekonda në orë, ndërsa kujtimet afatgjata për vite. Ne kemi gjithashtu një kujtesë pune, e cila na lejon të mbajmë diçka në mendjen tonë për një kohë të kufizuar duke e përsëritur atë. Sa herë që i thoni vetes një numër telefoni vazhdimisht për ta mbajtur mend atë, ju jeni duke përdorur kujtesën tuaj të punës.
Një mënyrë tjetër për të kategorizuar kujtimet është nga vetë subjekti i kujtesës dhe nëse jeni të vetëdijshëm për të. Kujtesa deklarative, e quajtur edhe kujtesa eksplicite, përbëhet nga llojet e kujtimeve që përjetoni me vetëdije. Disa nga këto kujtime janë fakte ose “njohuri e përbashkët” Të tjerat përbëhen nga ngjarje të kaluara që keni përjetuar, të tilla si ditëlindja e fëmijërisë.
Si formohen, ruhen dhe kujtohen kujtimet
Që nga vitet 1940, shkencëtarët kanë supozuar se kujtimet mbahen brenda grupeve të neuroneve, ose qelizave nervore, të quajtura asamble qelizore. Ato qeliza të ndërlidhura ndezin si grup në përgjigje të një stimuli specifik, qoftë fytyra e mikut tuaj apo aroma e bukës së sapopjekur. Sa më shumë që neuronet ndezin së bashku, aq më shumë forcohen ndërlidhjet e qelizave. Në këtë mënyrë, kur një stimul i ardhshëm nxit qelizat, ka më shumë gjasa që i gjithë asambleja të ndizet. Aktiviteti kolektiv i nervave transkripton atë që ne përjetojmë si kujtim. Shkencëtarët janë ende duke punuar në detaje se si funksionon.
Burimi i artikullit:https://www.nationalgeographic.com/science/article/human-memory