NĂ« epokĂ«n e rrjeteve sociale, çdo mĂ«ngjes fillon me njĂ« “scroll” dhe çdo ngjarje e rĂ«ndĂ«sishme pĂ«rfundohet me njĂ« postim. Por mes filtrave, “story-ve” dhe “like-ve”, lind njĂ« pyetje qĂ« gjithnjĂ« e mĂ« shumĂ« njerĂ«z e shtrojnĂ« nĂ« heshtje: A po jetoj jetĂ«n time, apo thjesht po krijoj njĂ« version qĂ« duket mirĂ« online?
Jetesa për aparencën
Instagram, TikTok, Facebook – janë bërë jo vetëm vende për të ndarë përvoja, por për t’i përformuar ato. Një darkë e thjeshtë shndërrohet në një sesion fotografik. Një udhëtim nuk quhet i vërtetë nëse nuk është dokumentuar online. Një moment i bukur shpesh ndërpritet për të “gjetur dritën më të mirë për një selfie”.
Për çfarë jetojmë më shumë? Për përvojën e vërtetë, apo për versionin që do të pëlqehet më shumë?
Duket mirë, por a ndihet mirë?
Nuk Ă«shtĂ« çudi qĂ« shumĂ« tĂ« rinj ndihen tĂ« zbrazĂ«t edhe kur gjithçka “duket perfekte” nĂ« profilin e tyre. Pse? Sepse jeta e vĂ«rtetĂ« Ă«shtĂ« e çrregullt, e papĂ«rsosur dhe emocionale – gjĂ« qĂ« shpesh nuk pĂ«rputhet me estetikĂ«n e kuruar tĂ« rrjeteve sociale.
Kemi nisur tĂ« matin lumturinĂ« nĂ« “engagement rate” dhe tĂ« krahasojmĂ« realitetin tonĂ« me versionin e redaktuar tĂ« tĂ« tjerĂ«ve. Dhe kjo sjell presion, pasiguri dhe shpesh, njĂ« ndjesi se nuk jemi “mjaftueshĂ«m”.
A mund të kemi një jetë më autentike?
Po. Por kërkon vetëdije. Disa pyetje që mund t’i bëjmë vetes:
- A po bëj këtë për veten apo për të tjerët?
- A do të më sillte po aq kënaqësi edhe po të mos e postoja askund?
- Çfarë më bën të ndihem mirë pa pasur nevojë për aprovim?
Rrjetet sociale nuk janë armiku
Nuk është se interneti apo rrjetet sociale janë të këqija. Ato janë mjete – mund të na lidhin, frymëzojnë, edukojnë. Por çelësi është të mos lejojmë që jeta jonë reale të bëhet vetëm një projekt për në “feed”.
🌿 NĂ« fund tĂ« ditĂ«s…
Momentet më të bukura nuk janë ato që kanë më shumë “likes”, por ato që kanë më shumë kuptim për ne. Ndonjëherë, jeta e vërtetë ndodh pikërisht kur telefoni është në xhep dhe sytë tanë janë të fokusuar në të tashmen.