Një studim i fundit ka zbuluar një rezultat të papritur: fëmija më i vogël i familjes shkakton më shumë stres tek prindërit sesa fëmijët më të vjetër. Ky rezultat mund të duket kundërintuitiv, pasi fëmijët e vegjël shpesh shihen si “të dashur” dhe të mbrojtur, por ekspertët sugjerojnë se presionet që lidhen me këtë pozicion të familjes janë më të mëdha nga sa mund të mendohet.
Një nga faktorët kryesorë që ndikon në këtë është fakti që prindërit shpesh kanë pritshmëri më të larta për fëmijën e fundit, duke shpresuar të bëjnë më të mirën për ta pas mësimeve të kaluar me fëmijët më të vjetër. Ky presion mund të çojë në një ndjenjë të shtuar të stresi, veçanërisht kur fëmija më i vogël kërkon më shumë vëmendje dhe ndihmë, duke sfiduar kufijtë dhe kërkuar më shumë liri dhe pavarësi.
Në shumë raste, fëmija më i vogël mund të përfshihet në sjellje që vihen re si më të shfrenuara ose më kërkuese, pasi ata janë të rrethuar nga vëzhgimi i të tjerëve dhe shpesh mund të përpiqen të duken më të pavarur ose më të guximshëm. Për prindërit, kjo mund të jetë një burim i shtuar stresi, pasi ata përpiqen të balancojnë mbrojtjen e fëmijës me dhënien e hapësirës dhe nxitjen e zhvillimit të pavarur.
Pse ndodh kjo?
Një nga arsyet e mundshme për këtë dukuri mund të jetë ndryshimi i dinamikës familjare. Prindërit e fëmijës më të vogël janë zakonisht më të eksperiencuar, por edhe më të lodhur, pas një periudhe të gjatë parenting-u. Ata mund të ndihen më të shqetësuar dhe të pasigurt për rolin e tyre, dhe shpesh bëjnë më shumë përpjekje për të mbrojtur fëmijën më të vogël, duke krijuar një presion të shtuar mbi veten e tyre.
Për më tepër, shumë prindër mund të ndihen më shumë të preokupuar për të siguruar që fëmija i fundit i familjes të ketë mundësi të barabarta zhvillimi dhe mundësi të mira si fëmijët e mëparshëm, duke i shkaktuar vetes një presion të pashembullt.
Si mund të menaxhohet ky stres?
Për të ndihmuar në uljen e stresit që ndjejnë prindërit, është e rëndësishme që ata të kërkojnë mbështetje dhe të ruajnë një ekuilibër mes mbrojtjes dhe lejimit të fëmijëve të rriten në mënyrë të pavarur. Një tjetër hap i rëndësishëm është komunikimi i hapur me partnerin dhe familjen për të krijuar një rrjet mbështetjeje dhe për të shpërndarë përgjegjësitë.
Në përfundim, edhe pse fëmija më i vogël mund të shkaktojë stres të shtuar tek prindërit, ky është një pjesë normale e procesit të rritjes së një familjeje. Prindërit që janë të vetëdijshëm për këtë dinamikë mund të gjejnë mënyra për të menaxhuar stresin dhe për të mbështetur fëmijët në një mënyrë më të shëndetshme dhe më të balancuar.